Woensdagmorgen, kwart over acht. Een gigantische zaal met wel vijf reusachtige schermen staat voor ons klaar. Na het standaard rondje inleiders en rounds of applause komt een beroemd (?) hersenonderzoeker met zijn verhaal:
Miracles of the brain... Deze bijzondere man vertelt over een aantal bijzondere gevolgen van hersenbeschadiging en ook van het fenomeen dat als je een ledemaat mist, het nog steeds kunt voelen. Hij vertelt daarna over spiegeltherapie. Mensen met fantoompijnen kunnen daar soms vanaf komen door het gebruik van een spiegel: De opstelling van de spiegel suggereert dat de hand er nog is en de hersenen leren dat de hand werkt en bijvoorbeeld niet verlamd is waardoor de pijn of het gevoel verlamd te zijn, verdwijnt!
Een bijzonder verhaal, maar de relatie met onderwijs en ict...? Wel weer wat geleerd natuurlijk!!
Maaike
Geweldig, deze man kan echt goed spreken. Onderwerp hoe ons brein functioneert en zichzelf opbouwt en versterkt.
En de relatie met onderwijs is er volgens mij wel.
In een foetus zijn alle neuronen verbonden en dan worden er genetisch verbindingen gewist. Er ontstaan zo functiegebieden in het brein. Soms gaat het fout en blijven verbindingen tussen gebieden bestaan. Dat levert dan vreemde effecten op zoals mensen die een getal en kleur direct verbonden hebben.
Verder verstrekt het brein zijn eigen werking door een feedbackloop. Zo heeft de spreken mensen met fantoompijn kunnen helpen door de feedback te faken (spiegels) en hun fantoom te bewegen.
De feedbackloop verklaard waarom we bij leren veel moeten herhalen. Veel herhaling versterkt de koppelingen tussen de relevante hersengebieden.
Wat ook interessant is dat er zogenaamde spiegelneuronen zijn waar signalen op gestuurd worden bij het brein als iemand anders iets doet. In het lichaam wordt dus al gewerkt terwijl het jezelf nog niet overkomt.
Afkijken gaat dus veel verder dan een visuele impressie en kopieren.
Hier ga ik meer over lezen.
Ook ik zie een duidelijke relatie met ICT en leren. Het stuk over de feedbackmechanismen bij spiegelneuronen zegt iets over hoe een lerende zowel positieve en negatieve feedback gebruikt bij zijn leerproces. Ook hoe je met een simpele manupilatie als een spiegel schijnbaar onoverkombare blokkades kunt oplossen zegt veel.
Verder legde hij een relatie tussen leren en emotie, die in 1 van de workshops (over humor en leren) verder werd uitgebouwd.
Tenslotte zijn die overlappende gebieden in het brein ook relvant. Waarom werken associaties soms wel en soms niet, bij sommige mensen nooit en waarom zijn andere mensen zo assosiatief dat ze door niemand meer te volgen zijn? Dit soort vragen kun je m.i. verklaren met zijn verhaal.
Een reactie posten
<< Startpagina