We zijn op weg!
Zo, iedereen is uiteindelijk gearriveerd op Schiphol en de eerste groep zit zelfs al in het vliegtuig. De stemming is goed en er wordt nu al volop genetwerkt door mensen die elkaar een uur geleden nog niet kenden, grappig is dat.Dit keer deelde het Consortium geen cowboyhoed uit maar lekkere hoofdkussentjes. Het wordt dus vast comfortabel vliegen...
Geplaatst door ik ga op 11:11 Permalink
Allemaal een heel goede leerzame :-) trip gewenst, ik ben jaloers op jullie, maar wie weet volgend jaar. Hou ons op de hoogte, ik zal verwijzen naar deze blog, dus veel publiceren en zie net dat het 27 graden is met gelukkig (voor ons hier) af en toe een bui
Om 6 uur opstaan is even slikken, maar eenmaal op Schiphol krijg ik er gelijk zin in. Een flink aantal bekende gezichten lacht me toe. Annemarie staat klaar met de smoelenboeken en Addy heeft de tickets. Als iedereen er is wordt de hele groep langs de de blauwe paaltjes geleid om electronisch in te checken, maar dat lukt niemand. Bij balie 16 worden we vakkundig geholpen en gaan we door naar de paspoortcontrole om daarna eindelijk aan de koffie te kunnen gaan. Waarom krijgt Leo Bakker eigenlijk wel een koekje bij zijn koffie en de rest niet?? En waarom geeft hij het snel aan mij als hij merkt dat ik daar verdrietig over ben? Even daarna is het tijd voor het afwerken van ieders boodschappenlijstjes. Eigenlijk hebben we maar weinig tijd. Snel door naar gate E21. Bij de bagagecontrole worden de gebruikelijke vragen gesteld: heb je je koffer zelf ingepakt, heb je elektronische apparatuur bij je, is die je eigendom? Ik vertel niet dat ik de kleine witte CvI-laptop pas een uur in mijn bezit heb. Ik ga er voor het gemak maar van uit dat er geen bom in zit! Eventjes ben ik nog nerveus, ik kan niet eens inloggen op het apparaat om te bewijzen dat het al van mij is want: wat is het wachtwoord?? Eenmaal in het vliegtuig blijk ik gezellig tussen twee amerikanen in te zijn geplaatst. En die zijn veel minder spraakzaam als je misschien zou denken. Gelukkig zit het vliegtuig vol met sympathieke collega's. Maarrrrr als je te lang op een plaats blijft kletsen wordt je weggestuurd... samenscholen is niet de bedoeling!! De overstap op Detroit is kort maar hevig. In Orlando voelt het broeierig! Na een drankje in de Coconut Bar is het gauw tijd om te gaan slapen... Nog gauw even dit berichtje plaatsen... slaap lekker!
groet! Maaike
Een reactie posten
<< Startpagina